Afscheids brief Martin Weerstand (voorzitter Jeugdwerkbestuur) Afscheids brief Martin Weerstand (voorzitter Jeugdwerkbestuur)
I’ll be back!
Deze woorden sprak Arnold Scharzenegger in de film Terminator. De kern van de uitspraak was dat hoe hard het hem ook tegenzat, men was nog niet van hem af. Hij kwam zeker terug.
En eigenlijk voel ik mij een beetje zo nu ik afscheid neem als voorzitter van het Jeugdwerkbestuur en dus ook uit de kerkenraad stap. I’ll be back.
Hoe, dat weet ik nog niet. Maar deze kerkgemeenschap is dermate deel van mijn leven dat ik dat niet wil missen. Uit vroegere perioden dat ik geen officiële functie binnen de kerk had merkte ik dat de afstand dan groter werd en dat beviel mij niks. Van een afstandje gaan roepen dat “ze“ het niet goed doen is niks voor mij. Als je wilt dat jouw kerk leeft, dat er iets gebeurt, moet je meedoen.
Ga ik dan weer blind ergens induiken? Nee, zeker niet. Mag jij dan gauw langskomen om met vacatures te leuren, nee, lekker ook niet. Weer in de kerkenraad dan? Nou,zeg nooit nooit, maar voorlopig niet.

Ik heb een pittige maar ook mooie tijd achter de rug als voorzitter van het Jeugdwerkbestuur. Wat een fijne club mensen is dat! Het was werkelijk een eer om daar mijn steentje aan bij te dragen met mijn eigen talenten. Achteromkijkend zie ik dingen die ons niet gelukt zijn en dingen die juist goed gegaan zijn. Maar ondanks de moeilijkheden steeds hebben we het gevoel gehouden dat God ons werk steunde. Je weet niet half hoe fijn dat samen voelt. Dat is voor mij gemeente zijn.

De kerk zit zondag nog steeds niet vol met jongeren, maar dat was ook niet het doel. We hebben als kerk wel geleerd dat als je jongeren geen plaats geeft in je gemeente ze zelfs ook geen band met je krijgen. Diverse activiteiten, waaronder Moldavië toch veruit de grootste was, hebben de band met jongeren fors verstevigd. De uitspraak van een van de jongen: “die mevrouw die ik nauwelijks kende kocht zomaar mijn toiletpapier!” zal me lang bijblijven. Het besef druppelt door. Het maakt niet uit wat je doet, als je het maar samen doet. Pas dan leer je elkaar kennen en pas dan leg je een basis voor samen gemeente zijn en blijven! Is dat dan gelukt en al klaar? Never nooit niet! Daar ben je nooit mee klaar!

Heb ik al een opvolger? Nee, niet in naam. Wel in gedachtegoed. Er zijn ook nu weer mensen die enthousiast uit de stoel komen om te blijven investeren in die band met de jeugd en de jongeren. De levensader van onze gemeente. Hun namen noem ik niet want ze zijn soms nog onzichtbaar. Ze zitten namelijk onder u.

Er zijn steeds meer gemeente leden, jong en oud, die doorhebben dat als je hart bij deze kerk ligt je handjes zullen moeten volgen!
Hart en Handjes voor je Kerk!
Dus stil zitten? Mooi niet. I’ll be back! Join me!

Martin Weerstand
terug